Afrika

We zijn verhuisd naar een guesthouse in de campus. Een guesthouse heeft het voordeel dat er meer ruimte is in vergelijking met het kleine hotelkamertje. Zo is er een gemeenschappelijke living en keuken. Dit wil ook zeggen dat we nu zelf kunnen koken en minder afhankelijk zijn. Dat klinkt allemaal goed zou je denken maar om eerlijk te zijn is het geen verbetering tov het hotel. Er is hier geen internet voorzien en het mobiel internet via gsm werkt ook maar half. Ok, dit hadden we wel verwacht. Zolang er stromend water is en elektriciteit mogen we niet klagen. Alhoewel, er is dus enkel koud water, ook om te douchen. En het mag nog zo warm zijn, douchen met koud water is niet aangenaam. Er is een bad aanwezig, plan B was dan ook om Melissa te wassen in bad (daar kan je warm water bij doen via een waterkoker). Maar, een badstop kennen ze hier blijkbaar niet. Tijdens de eerste nacht in het guesthouse hebben we alledrie slecht geslapen. Daarbij komt nog eens dat we vanaf 5u30...

Ik weet dat de blog getiteld is Ghana, maar de eerste werkweek heb ik doorgebracht in Rwanda. Nadat we goed en wel aangekomen waren in Kumasi  zat ik 2 dagen later terug op het vliegtuig. Rwanda heeft een positieve indruk achtergelaten. Het land heeft zich ondanks zijn zware geschiedenis goed herpakt. Het is nu een land waar plastieken zakken verboden zijn, waar er voetpaden zijn en waar de motards een helm moeten dragen. Ik ben dus voor het werk in Rwanda. Dus hierbij enkele foto's van zoete aardappel.

Momenteel verblijven we op hotel dichtbij CIP. CIP is het internationaal onderzoekscentrum voor aardappel waar ik zal werken. Mijn baas heeft ons al goed geholpen. Hij is hier 7 jaar geleden komen wonen en heeft nu zijn eigen huis gebouwd. Voor hem duurde het 4 maand voor hij een huis vond om te huren. Hopelijk gaat het bij ons wat vlugger. Een huis zoeken is Mathias zijn taak terwijl ik ga werken. Op hotel zitten heeft zijn voor- en nadelen. Qua eten is alles eenvoudiger, maar je moet er wel geduld voor hebben. En zowel Mathias als Melissa hebben geen geduld... En voor alles moet je lang wachten. De melk opwarmen voor Melissa duurt een eeuwigheid. Zo zijn we al geleerd om zelf melk te kopen (en we hebben er gekocht met een label 'Belgische kwaliteit') en op te warmen in een warmwaterbad. Iedere dag nemen we een malariapil. Melissa heeft er wel moeite mee. In haar melk lukt niet. Het is 1 keer gelukt met een beetje water. Maar het gemakkelijkst is om de pil te pletten e...

Op vrijdag 12 mei is ons avontuur in Ghana begonnen. Met een kleine vertraging omdat de verhuisfirma pas de 11e mei kon langskomen. Met 5 man, alles inpakken en inladen. Op vrijdag zijn we dan vertrokken, een rechtstreekse vlucht naar Accra en dan een binnenlandse vlucht naar Kumasi. Dit is verrassend goed verlopen. Melissa heeft kunnen slapen op het vliegtuig. En zelfs alle controles gingen vlot.