Een eigen auto
We hebben onze eigen auto! Het papierwerk heeft een maand geduurd maar nu is hij er eindelijk. Het is een Mitsubishi Pajero geworden van 15 jaar oud. Nieuw geïmporteerd vanuit Japan. Hij blinkt, ziet er goed uit en rijdt goed; voorlopig toch. Hij start nog goed na 2 dagen er mee te rijden. Dat is al beter dan de auto in Ghana.
In Oeganda wordt er links gereden. Veel auto's worden geïmporteerd uit Japan omdat ze daar ook links rijden. En dan krijg je een gps en radio in het Japans erbij.
Het links rijden was een hele aanpassing. Voor we onze eigen auto hadden, reden we met een auto van het werk. De eerste ritten waren een heel avontuur. Het gevoel van shit dat was nipt, was er toch iedere 5 minuten. Het verkeer is heel chaotisch, alles kan dienen als extra rijvak. Maar na een maand hier rijden, lijkt het toch dat er regels zijn. Het is toegelaten een tweede rijvak te maken als je rechts wil afslaan. Je rijdt zo dicht mogelijk tegen de andere auto's anders kan je blijven wachten om ergens door te raken. En dan moet je nog de putten in de weg proberen te ontwijken en overal liggen drempels of drempels met putten. Het ergste is dan nog de drempels die scheef over de baan liggen, dan wordt je volledig door elkaar geschud.
Mijn grootste angst in het verkeer zijn de open rioleringen. Doordat iedereen zo dicht rijdt, komt die open riolering ook wel dicht. En daar wil ik niet in vast geraken.
Zoals je kan zien op de eerste foto hebben we een rode nummerplaat met witte letters. Dat is zo voor internationale instanties. Dat is niet hetzelfde als een diplomaten nummerplaat, dat is wit met blauwe letters. Dan bestaat er ook nog blauw met witte letters voor de lokale overheid. Rood met witte letters voor de politie, groen met witte letters voor de militairen. En de 'normale' mensen rijden met rood met gele letters. Of wit met zwarte letters zijn de oude nummerplaten. Het is gewoon gek om al die verschillen te zien op de baan. En we merken ook dat er effectief op gelet wordt. Zo krijgen we rapper voorrang en worden we niet gestopt door de politie.
En als ik dan over het verkeer aan het schrijven ben moet ik zeker ook de boda-boda's vermelden. Dat zijn de brommers; en ze zijn met veel. In het drukke verkeer proberen ze zich overal tussen te schieten, overal waar het kan; links, rechts, in de verkeerde richting; maakt niet uit. Ook zijn er de minibusjes (trotro in Ghana, matatu in Kenia, taxi in Oeganda). Het concept is overal hetzelfde; zo snel mogelijk zo veel mogelijk mensen vervoeren. En overal stoppen en het verkeer opstoppen.
Met een eigen auto kunnen we terug iets van het lijstje schrappen. De container zal nog een maand duren en ondertussen zijn we op zoek naar een nieuwe woonst. Dat verloopt minder vlot dan verwacht. Omdat we nog wat tijd hebben zijn we iets kieskeuriger. Hopelijk heb ik goed nieuws daarover tegen de volgende blog.
Het links rijden was een hele aanpassing. Voor we onze eigen auto hadden, reden we met een auto van het werk. De eerste ritten waren een heel avontuur. Het gevoel van shit dat was nipt, was er toch iedere 5 minuten. Het verkeer is heel chaotisch, alles kan dienen als extra rijvak. Maar na een maand hier rijden, lijkt het toch dat er regels zijn. Het is toegelaten een tweede rijvak te maken als je rechts wil afslaan. Je rijdt zo dicht mogelijk tegen de andere auto's anders kan je blijven wachten om ergens door te raken. En dan moet je nog de putten in de weg proberen te ontwijken en overal liggen drempels of drempels met putten. Het ergste is dan nog de drempels die scheef over de baan liggen, dan wordt je volledig door elkaar geschud.
Mijn grootste angst in het verkeer zijn de open rioleringen. Doordat iedereen zo dicht rijdt, komt die open riolering ook wel dicht. En daar wil ik niet in vast geraken.
Zoals je kan zien op de eerste foto hebben we een rode nummerplaat met witte letters. Dat is zo voor internationale instanties. Dat is niet hetzelfde als een diplomaten nummerplaat, dat is wit met blauwe letters. Dan bestaat er ook nog blauw met witte letters voor de lokale overheid. Rood met witte letters voor de politie, groen met witte letters voor de militairen. En de 'normale' mensen rijden met rood met gele letters. Of wit met zwarte letters zijn de oude nummerplaten. Het is gewoon gek om al die verschillen te zien op de baan. En we merken ook dat er effectief op gelet wordt. Zo krijgen we rapper voorrang en worden we niet gestopt door de politie.
En als ik dan over het verkeer aan het schrijven ben moet ik zeker ook de boda-boda's vermelden. Dat zijn de brommers; en ze zijn met veel. In het drukke verkeer proberen ze zich overal tussen te schieten, overal waar het kan; links, rechts, in de verkeerde richting; maakt niet uit. Ook zijn er de minibusjes (trotro in Ghana, matatu in Kenia, taxi in Oeganda). Het concept is overal hetzelfde; zo snel mogelijk zo veel mogelijk mensen vervoeren. En overal stoppen en het verkeer opstoppen.
Met een eigen auto kunnen we terug iets van het lijstje schrappen. De container zal nog een maand duren en ondertussen zijn we op zoek naar een nieuwe woonst. Dat verloopt minder vlot dan verwacht. Omdat we nog wat tijd hebben zijn we iets kieskeuriger. Hopelijk heb ik goed nieuws daarover tegen de volgende blog.
Comments
Post a Comment