Afrika

We boeken vooruitgang maar het gaat heel traag. Na een zoektocht van 2 maanden hebben we een contract getekend voor een huis. Het was niet evident. Zonder overdrijven hebben we zeker 80 huizen bezocht. Over het algemeen gaat dat zo: je belt een brooker voor een huis dat je online gevonden hebt. Er zijn wel degelijk immo websites maar niet altijd even betrouwbaar. Dan spreek je ergens af, ze geven nooit het exacte adres. Meestal hebben de brookers geen vervoer en rijden ze mee met ons. Het eerste huis is nooit hetgene waarvoor we gebeld hebben. Ze willen eerst iets duurders aansmeren en kijken hoe we reageren. Dan ga je een paar uur rond met die brooker om zo een 5 tal huizen te zien. Ons budget is beperkt op 2000 dollar per maand. Een gigantisch bedrag dat uiteindelijk door het werk zal betaald worden. Maar zelfs voor die prijs is het heel moeilijk iets degelijks te vinden. De eerste strategie was dicht bij school. Die buurt blijkt vol met oude huizen en zeer duur. Heel veel expats w...

Het blijft een avontuur op de weg. Iedere week komt er een kras bij op de auto van de bodaboda's die gewoon tegen je rijden. Het gevoel van 'shit dat was nipt' verandert snel naar 'shit niet weer ertegen'. Het is alsof ze er gewoon om doen. Het raarste was toen ik de opreed voor de poort kwam er een bodaboda naast me oprijden. Hij was boos dat ik hem ondergespat had. Blijkt dat ik een eindje daarvan door een plas had gereden. En hij was me gevolgd om dat eens goed te zeggen. De auto doet het nog goed, ook al hebben we al een ongeluk gehad. Op een zaterdagochtend, op een rechte baan aan 60km/u, kwam er een matatu uit een zijstraat opgereden zonder kijken. De ganse voorkant ingedeukt. De politie is erbij gekomen maar die probeerden de schuld in onze schoenen te schuiven. Uiteindelijk zijn we overeengekomen om elk de eigen schade te betalen. En zo kwamen we er met de schrik vanaf. Over auto's gesproken, het kan nog allemaal erger. Het krantenartikel uit de lo...