Over het verkeer

Het blijft een avontuur op de weg. Iedere week komt er een kras bij op de auto van de bodaboda's die gewoon tegen je rijden. Het gevoel van 'shit dat was nipt' verandert snel naar 'shit niet weer ertegen'. Het is alsof ze er gewoon om doen. Het raarste was toen ik de opreed voor de poort kwam er een bodaboda naast me oprijden. Hij was boos dat ik hem ondergespat had. Blijkt dat ik een eindje daarvan door een plas had gereden. En hij was me gevolgd om dat eens goed te zeggen.

De auto doet het nog goed, ook al hebben we al een ongeluk gehad. Op een zaterdagochtend, op een rechte baan aan 60km/u, kwam er een matatu uit een zijstraat opgereden zonder kijken. De ganse voorkant ingedeukt. De politie is erbij gekomen maar die probeerden de schuld in onze schoenen te schuiven. Uiteindelijk zijn we overeengekomen om elk de eigen schade te betalen. En zo kwamen we er met de schrik vanaf.

Over auto's gesproken, het kan nog allemaal erger. Het krantenartikel uit de lokale krant schrijft over radio-actieve auto's uit Japan.

Er zijn nog ergernissen op de baan. Iedereen rijdt heel dicht tegen elkaar. Elk gaatje wordt opgevuld door een auto, maakt niet uit van welke richting hij komt. En zo staat het verkeer dikwijls vast terwijl er geen auto voor- of achteruit kan. Het is vooral het indraaien van een zijstraat dat ergert. Ze pakken hun bocht door op het verkeerde vak al in te draaien, gewoon de pas afsnijden. Dat verkeer blijft toch wel aanpassen.

Nog een paar foto's van onderweg

Als afsluiter nog een foto van de internationale school. Het leuke is dat de klasjes open zijn. Zo zitten de kindjes buiten tijdens de les, tijdens het eten. Het is enkel opvang en kleuterklas. Omdat de kindjes nog klein zijn, hoeven ze geen uniform te dragen. Dit is echt een uitzondering. Vanaf het 1ste leerjaar is er een andere internationale school en daar wordt het wel serieus. Het is goed dat ze eerst nog wat kind kunnen zijn.