Over eten (vervolg)
De keuken is geïnstalleerd. Hier nog enkele foto's van het hele gebeuren.
1. De kasten: zo goed als klaar in het magazijn van de timmerman.
2. De oude keuken uitbreken. De buurvrouw heeft het hout meegenomen om op te koken.
3. Dit is de keuken zonder kasten. De gootsteen was vastgemaakt aan de muur waardoor we onze afwas zo lang mogelijk konden blijven doen.
4. In plaats van de kasten direct op de grond te plaatsen zoals hier wordt gedaan, heeft Mathias eerst een sokkel gemetst.
5. De fameuze levering van de nieuwe keuken in de gietende regen
6. Omdat de muren aan geen kanten recht zijn, moeten de kasten dan ook maar scheef gemaakt worden. Daar gaat ons plan om die kasten mee te pakken als we weer verhuizen. Nuja als we hier 2 jaar gaan gewoond hebben verwacht ik dat er van die kasten niet veel deftigs meer zal van overschieten. De keuken is multiplex met daarop een plastiek folie (dat lijkt op hout) aan de binnenkant. Die folie komt gemakkelijk los waardoor de multiplex dus ook gemakkelijk beschadigd raakt.
Dat de muren scheef zijn kan de timmerman niet veel aan doen. Maar dat de kasten in de hoek niet tegelijk open kunnen is wel een grote fout (dat hij natuurlijk niet wil toegeven). Alle kasten hingen al op hun plaats toen we merkten dat die in de hoek tegen elkaar vast zaten waardoor die deuren niet konden opendraaien. Nu is de ene deur kleiner maar ze kan tenminste wel open.
7. Als afwerking de betegeling onderaan.
Uiteindelijk mag het resultaat er wel zijn. We hebben een keuken met warm water, met deuren en schoven die open en dicht kunnen.
We hebben de keuken zelf betaald om geen ambras te hebben met de huisbaas. De huisbaas is echt een vervelend manneke die altijd iets weet te vinden dat niet goed is. Hij had al moeilijk gedaan over het feit dat we geen waarborg hadden betaald. Nu kwam hij 6000 cedi (1200 euro) extra vragen voor onderhoud. Hoe durft hij eigenlijk? Wij zetten hier gans zijn huis op orde en meneer komt geld vragen voor onderhoud. Hij zou ons die 6000 cedi moeten betalen voor het werk dat wij doen hier.
Deze week was extra spannend. Melissa is voor de eerste keer naar school geweest. Ze gaat naar een lokaal schooltje in de buurt, waar ze dus de enige blanke is. Op zich is dat een detail, maar omdat haar Engels nog niet zo goed is was ik toch bezorgd. De eerste schooldag ben ik bij haar gebleven. De lessen gaan door in de voormiddag. Na het middageten doen ze een dutje, krijgen ze nog een tussendoortje en om 3u is de school al gedaan. Dus voorlopig gaat ze enkel in de voormiddag en doet ze haar dutje thuis. Dit is Melissa in haar uniform.
Het schooltje bestaat nog maar een jaar en is gericht op kleine kindjes van 6 maand tot 6 jaar (crèche en kleuter dus). In vergelijking met alles hier, is daar niet alles brik en brak. En er is een speeltuintje met schommel, glijbaantje en trampoline, wat wel geapprecieerd wordt door Melissa.
Het eten op school is Ghanees eten dat niet straf is. Voor de kindjes hebben ze dus wel door dat straf eten niet zo aan te raden is. Er is een vast schema:
Het meeste dat Melissa voorgeschoteld krijgt, eet ze wel. Maar de banku woensdag was toch niets voor haar. Het is vooral de slijmerige textuur dat ze niet mocht.
Gelukkig doet Melissa het heel goed op school. Ik stond er wel versteld van wat ze leren op school. Die kindjes van 2 jaar oud kunnen al het hele alfabet zingen. Er werd echt op doorgedramd om het hele abc te leren. Dat is het grote verschil met de scholen in België. Daar leren de kindjes meer al spelend. Hier zitten ze heel de voormiddag stil op hun stoel en moeten ze alles nazeggen.
We zijn nu terug een maand in Kumasi. Onze voorraad chocolade, kaas en vlees is al half op. Elk stukje van onze voorraad smaakt zo goed. We proberen er dan ook volop van te genieten. Aan de andere kant kan je wel veel sneukelingen vinden in het winkelcentrum. Dus qua zoetigheden zullen we onze goesting wel vinden, de kaas en het vlees worden wel een probleem.
Veel producten worden ingevoerd. Je betaalt er dan wel voor. Een broccoli bijvoorbeeld kost omgerekend 10 euro. Frieten en melk uit België, maar ook veel ingevroren groenten en zelfs ingevroren aardbeien.
1. De kasten: zo goed als klaar in het magazijn van de timmerman.
2. De oude keuken uitbreken. De buurvrouw heeft het hout meegenomen om op te koken.
3. Dit is de keuken zonder kasten. De gootsteen was vastgemaakt aan de muur waardoor we onze afwas zo lang mogelijk konden blijven doen.
4. In plaats van de kasten direct op de grond te plaatsen zoals hier wordt gedaan, heeft Mathias eerst een sokkel gemetst.
5. De fameuze levering van de nieuwe keuken in de gietende regen
6. Omdat de muren aan geen kanten recht zijn, moeten de kasten dan ook maar scheef gemaakt worden. Daar gaat ons plan om die kasten mee te pakken als we weer verhuizen. Nuja als we hier 2 jaar gaan gewoond hebben verwacht ik dat er van die kasten niet veel deftigs meer zal van overschieten. De keuken is multiplex met daarop een plastiek folie (dat lijkt op hout) aan de binnenkant. Die folie komt gemakkelijk los waardoor de multiplex dus ook gemakkelijk beschadigd raakt.
7. Als afwerking de betegeling onderaan.
Uiteindelijk mag het resultaat er wel zijn. We hebben een keuken met warm water, met deuren en schoven die open en dicht kunnen.
We hebben de keuken zelf betaald om geen ambras te hebben met de huisbaas. De huisbaas is echt een vervelend manneke die altijd iets weet te vinden dat niet goed is. Hij had al moeilijk gedaan over het feit dat we geen waarborg hadden betaald. Nu kwam hij 6000 cedi (1200 euro) extra vragen voor onderhoud. Hoe durft hij eigenlijk? Wij zetten hier gans zijn huis op orde en meneer komt geld vragen voor onderhoud. Hij zou ons die 6000 cedi moeten betalen voor het werk dat wij doen hier.
Deze week was extra spannend. Melissa is voor de eerste keer naar school geweest. Ze gaat naar een lokaal schooltje in de buurt, waar ze dus de enige blanke is. Op zich is dat een detail, maar omdat haar Engels nog niet zo goed is was ik toch bezorgd. De eerste schooldag ben ik bij haar gebleven. De lessen gaan door in de voormiddag. Na het middageten doen ze een dutje, krijgen ze nog een tussendoortje en om 3u is de school al gedaan. Dus voorlopig gaat ze enkel in de voormiddag en doet ze haar dutje thuis. Dit is Melissa in haar uniform.
Het schooltje bestaat nog maar een jaar en is gericht op kleine kindjes van 6 maand tot 6 jaar (crèche en kleuter dus). In vergelijking met alles hier, is daar niet alles brik en brak. En er is een speeltuintje met schommel, glijbaantje en trampoline, wat wel geapprecieerd wordt door Melissa.
Het eten op school is Ghanees eten dat niet straf is. Voor de kindjes hebben ze dus wel door dat straf eten niet zo aan te raden is. Er is een vast schema:
Het meeste dat Melissa voorgeschoteld krijgt, eet ze wel. Maar de banku woensdag was toch niets voor haar. Het is vooral de slijmerige textuur dat ze niet mocht.
Gelukkig doet Melissa het heel goed op school. Ik stond er wel versteld van wat ze leren op school. Die kindjes van 2 jaar oud kunnen al het hele alfabet zingen. Er werd echt op doorgedramd om het hele abc te leren. Dat is het grote verschil met de scholen in België. Daar leren de kindjes meer al spelend. Hier zitten ze heel de voormiddag stil op hun stoel en moeten ze alles nazeggen.
We zijn nu terug een maand in Kumasi. Onze voorraad chocolade, kaas en vlees is al half op. Elk stukje van onze voorraad smaakt zo goed. We proberen er dan ook volop van te genieten. Aan de andere kant kan je wel veel sneukelingen vinden in het winkelcentrum. Dus qua zoetigheden zullen we onze goesting wel vinden, de kaas en het vlees worden wel een probleem.
Veel producten worden ingevoerd. Je betaalt er dan wel voor. Een broccoli bijvoorbeeld kost omgerekend 10 euro. Frieten en melk uit België, maar ook veel ingevroren groenten en zelfs ingevroren aardbeien.
Comments
Post a Comment