Werken in Kenia
Regelmatig ga ik gaan zwemmen met de kindjes. In Kumasi is dat niet zo evident. Meestal gaan we naar een hotel in de buurt maar dat zwembad is niet zo proper. Aan de universiteit is er ook een zwembad. We trokken daar naartoe op een zondagmorgen. Geen goed idee dus om dat een zondagmorgen te doen. Dat lag vol met afval van het feestje van de zaterdagavond. Mensen waren aan het kuisen (en dat kan ook met het zwembadwater).
Vorige week heb ik een week op het veld in Kenia gewerkt. We maken een cataloog met de beste zoete aardappel rassen uit Afrika. De 100 beste worden gekarakteriseerd in detail en daarvoor heb ik een week met Keniaanse collega's samengewerkt. Het viel me op dat de Kenianen meer van aanpakken weten.
Het is altijd leuk om met lokale mensen samen te werken. Ze zijn altijd nieuwsgierig hoe het gaat in Europa. Toen ik zei dat ik in Ghana woon, keek één van die mensen mij raar aan en vroeg 'zijn de mensen in Ghana dan niet zwart?'. Hun leefwereld is zo klein dat ze eraan twijfelden of Ghana wel in Afrika lag. Ook vroegen ze mij of het beter gaat in Ghana. Dat vond ik ook een rare vraag omdat het voor mij duidelijk is dat het veel beter gaat in Kenia. Misschien is het enkel die indruk en is de armoede en corruptie een probleem dat veel dieper zit.
Ook waren mensen in Kenia verwonderd dat wij in België geen maïs eten. Op de foto zie je dat we maïs kochten langs de baan.
De proef lag in Kiboko, een klein dorpje halfweg tussen Nairobi en Mombassa. Het leek me wel dat de bevolking het niet slecht heeft. Je vindt er supermarkten en apothekers. Wat je er niet vindt, is zonnecreme. Ik had de mijnen vergeten maar de lokale bevolking verkoopt/gebruikt geen zonnecreme.
De terugweg naar Kumasi was vermoeiend. Aangekomen in Accra bleken alle vluchten naar Kumasi geannuleerd. Na meer dan een week weg te zijn van thuis, wou ik dan ook zo snel mogelijk terug naar huis. De beste optie was dan maar een bus nemen voor een rit van 5 uur.
De voorbije maand heeft het al veel geregend in Kumasi. Dat zorgt voor voldoende afkoeling. Ik denk dat het hier nu kouder moet zijn dan in België. Door de stortbuien, vooral 's avonds, spoelen straten weg. Het baantje naar de school van Melissa is er erg aan toe (foto).
De school van Melissa is nog steeds open. Wij vroegen de juffrouw wanneer ze met vakantie gaan en het antwoord was: 'we moeten dit nog overleggen'. Hoe kan je nu zoiets nog moeten overleggen? Een schoolvakantie zou toch moeten vastliggen... Blijkbaar sluiten ze in augustus 2 weken en start het nieuwe schooljaar dan direct maar wanneer die 2 weken juist vallen hangt af van het humeur van de juffrouw.
Volgende week breng ik een bezoek aan collega's in Burkina Faso. Eens benieuwd hoe het er daar aan toe gaat.
Vorige week heb ik een week op het veld in Kenia gewerkt. We maken een cataloog met de beste zoete aardappel rassen uit Afrika. De 100 beste worden gekarakteriseerd in detail en daarvoor heb ik een week met Keniaanse collega's samengewerkt. Het viel me op dat de Kenianen meer van aanpakken weten.
Het is altijd leuk om met lokale mensen samen te werken. Ze zijn altijd nieuwsgierig hoe het gaat in Europa. Toen ik zei dat ik in Ghana woon, keek één van die mensen mij raar aan en vroeg 'zijn de mensen in Ghana dan niet zwart?'. Hun leefwereld is zo klein dat ze eraan twijfelden of Ghana wel in Afrika lag. Ook vroegen ze mij of het beter gaat in Ghana. Dat vond ik ook een rare vraag omdat het voor mij duidelijk is dat het veel beter gaat in Kenia. Misschien is het enkel die indruk en is de armoede en corruptie een probleem dat veel dieper zit.
Ook waren mensen in Kenia verwonderd dat wij in België geen maïs eten. Op de foto zie je dat we maïs kochten langs de baan.
De proef lag in Kiboko, een klein dorpje halfweg tussen Nairobi en Mombassa. Het leek me wel dat de bevolking het niet slecht heeft. Je vindt er supermarkten en apothekers. Wat je er niet vindt, is zonnecreme. Ik had de mijnen vergeten maar de lokale bevolking verkoopt/gebruikt geen zonnecreme.
De terugweg naar Kumasi was vermoeiend. Aangekomen in Accra bleken alle vluchten naar Kumasi geannuleerd. Na meer dan een week weg te zijn van thuis, wou ik dan ook zo snel mogelijk terug naar huis. De beste optie was dan maar een bus nemen voor een rit van 5 uur.
De voorbije maand heeft het al veel geregend in Kumasi. Dat zorgt voor voldoende afkoeling. Ik denk dat het hier nu kouder moet zijn dan in België. Door de stortbuien, vooral 's avonds, spoelen straten weg. Het baantje naar de school van Melissa is er erg aan toe (foto).
De school van Melissa is nog steeds open. Wij vroegen de juffrouw wanneer ze met vakantie gaan en het antwoord was: 'we moeten dit nog overleggen'. Hoe kan je nu zoiets nog moeten overleggen? Een schoolvakantie zou toch moeten vastliggen... Blijkbaar sluiten ze in augustus 2 weken en start het nieuwe schooljaar dan direct maar wanneer die 2 weken juist vallen hangt af van het humeur van de juffrouw.
Volgende week breng ik een bezoek aan collega's in Burkina Faso. Eens benieuwd hoe het er daar aan toe gaat.
Bedankt om jullie blog te blijven updaten, altijd leuk om te lezen.
ReplyDeleteEn inderdaad, nog een beetje en we moeten naar jullie komen om af te koelen :-)
Leuk om telkens jullie blog te lezen! Kan je niet eens wat regen naar hier sturen...
ReplyDeleteGroetjes Wim en Evelien.